Schaf het burgerlijk huwelijk af, en daarmee de pijnlijke discussies over het ‘homohuwelijk’
Het wordt tijd dat Nederland kiest voor het private huwelijk, vindt juriste Saskia van Balen.
Dat ook paren van hetzelfde geslacht kunnen kiezen voor het huwelijk, staat in Nederland als een paal boven water. Dat er nog steeds mensen zijn die dit liever anders zien, komt rond verkiezingstijd aan het licht. De SGP zegt in haar programma het ‘homohuwelijk’ ongedaan te willen maken, tot ergernis van velen, ook van mij. Waarom bemoeit de overheid zich überhaupt nog met het huwelijk?
Voor paren van hetzelfde geslacht blijft het een bron van frustratie om iedere verkiezingsronde een groep politici te horen pleiten voor het onwettig maken van de door hun gekozen samenlevingsvorm.
Waarom dus niet het burgerlijk huwelijk opdoeken? Zo ontneem je politici die macht en beëindig je voor eens en voor altijd de discussie.
Verschillende opvattingen
Een privaat huwelijk past beter in een klassiek liberale opvatting over gezinspolitiek. Het huwelijk is een van de oudste verbintenissen, maar toch geven steeds meer mensen er een verschillende betekenis aan. Voor sommigen heeft een heilig karakter, voor anderen is het niets meer dan een praktische manier om samen te leven. In 1838 werd het huwelijk in Nederland pas een publieke aangelegenheid. De overheid kreeg volledige controle over het huwelijk en de betekenis van deze verbintenis, met het doel de positie van vrouwen en kinderen binnen het gezin te beschermen. Een kerkelijke ceremonie voorafgaand aan een wettelijke huwelijkssluiting werd zelfs verboden.
In de moderne maatschappij doet het vreemd aan dat de overheid greep wil houden op het huwelijk. De samenleving is een lappendeken van vele niet-traditionele gezins- en samenlevingsvormen. Veel mensen zullen niets voelen voor een burgerlijk huwelijk, maar willen toch een betekenisvolle en symbolische verbintenis aangaan. De overheid is de traditionele invulling van het huwelijk ook steeds meer gaan loslaten; inmiddels zijn de juridische, morele en fiscale gevolgen van een huwelijk nog amper te onderscheiden van andere formele samenlevingsvormen.
Bij scheiding tussen huwelijk en staat krijgt ieder wat hij wil. Voor gelovigen wordt het weer aan God en de religieuze gemeenschap om legitimiteit te geven aan het huwelijk. Tegelijkertijd hoeven paren van hetzelfde geslacht geen bemoeienis meer te vrezen van diezelfde groep gelovigen. Het huwelijk wordt weer wat het ooit inhield: een verbintenis tussen mensen die van elkaar houden. De enige aan wie zij verantwoording hoeven af te leggen is elkaar, en als ze dat willen, aan God.